فقط چند لحظه خودتان را درگرمای تابستان در یک خیابان شلوغ تصور کنید، تنها چیزی که در آن لحظه حالتان را بهتر می کند نوشیدن آب خنک است.اهمیت آب برای بدن انسان بر هیچ کس پوشیده نیست.
بدیهی است که انسان بدون آب فقط چند روز دوام می آورد.
حدود 72 درصد بدن انسان را آب تشکیل می دهد.
آب یکی از مواد مایع و فراوان ترین ماده مرکب بر روی سطح کره زمین و بستر اولیه حیات است؛ که در سه حالت جامد، مایع و بخار وجود دارد.
بیش از 70 درصد کره زمین را آب پوشانده است که با وجود این حجم، فقط 3 درصد از آب های کره زمین شیرین و قابل شرب است.جالب تر اینکه از همین 2 درصد، 90 درصد به صورت منجمد در دو قطب زمین و دور از دسترس قرار دارند.
آب آشامیدنی آبی است با کیفیت مناسب که بتوان بدون اثر منفی کوتاه مدت یا بلند مدت آن را آشامید.
در بسیاری از نقاط جهان دسترسی ارزان به آب آشامیدنی وجود ندارد، در این مناطق بیشتر افراد از آبی استفاده می کنند که دارای میکروب و آلودگی هستند که قطعاً در دراز مدت اثرات سویی بر بدن افراد می گذارد.
همانطور که همه می دانیم ایران جز کشورهایی است که با معضل کم آبی روبه رو شده است.
منظور از کم آبی این است که آب غیر آلوده و قابل شرب در یک منطقه از حد نیاز افراد آن منطقه کمتر باشد.
روزنامه واشنگتن پست در تیر ماه 1393 اعلام داشت ایران در بین 24 کشوری قرار دارد که وضعیت آب در آنجا خطرناک است.گزارشات نشان می دهد که ایران از مرحله ی آمادگی برای خطر عبور کرده و هم اکنون در خطر قرار دارد.
خشک سالی زاینده رود و یا دریاچه ارومیه و کم شدن حجم آب سد ها شواهدی برای وجود این بحران است.
گرمایش کره زمین به علت پخش مونواکسید کربن منجر به تغییرات آب و هوایی و نزول باران های شدید در برخی نواحی جهان، باران های متوسط در برخی نقاط وخشکسالی در نواحی وسیعی از جهان می شود.
از جمله مهم ترین راه حل برای رفع این معضل، استفاده درست و بهینه از آب و صرفه جویی در مصرف آن است.
در مصرف آب صرفه جویی کنیم؛ جمله ای که بار ها و بار ها آن را شنیده ایم و بار ها و بار ها آن را نادیده گرفته ایم.شاید هنوز کمبودش را جدی نگرفته ایم، شاید نمی دانیم یا نمی خواهیم بدانیم که مصرف بی رویه امروز ما فردای کودکانمان را بی آب می کند.
هدر دادن آب یعنی شیر آب را باز گذاشتن برای خنک شدن آب، هدر دادن آب یعنی هنگام استحمام، شستن ظروف، لباس و .. بی دلیل شیر آب را باز گذاشتن.
یکی از راه کار های مهم برای رهایی از این وضعیت، ارتقای شیوه های آبیاری کشاورزی از سنتی به مدرن است.اما کشاورزان اغلب به دلیل عدم تمایل به تغییر این روش و پر هزینه بودن اقدام برای ایجاد روش جدید، از آن چشم پوشی می کنند.
مورد دیگر نبودن کانال های مناسب برای انتقال آب است.در مسیر انتقال آب از منبع آن تا زمین کشاورزی بخش زیادی از آن، تبخیر می شود و بخش قابل توجهی جذب زمین می شود.
آیا اگر از کانال های پوشش دار و سیمانی استفاده کنیم تا حد زیادی در رفع این مشکل کمک نکرده ایم؟
کم آبی بحرانی است که باید جدی گرفته شود .مهم نیست روستایی هستیم یا شهری، مهم نیست شهروند هستیم یا مسئول.هر که هستیم در ذخیره این عامل حیات سهیم باشیم.
زندگی آب در دست ما و زندگی ما در دست آب است.فراموش نکنیم...
