روش طراحی سیستم های بازیاب حرارت آب خاکستری، بسته به نوع کاربری و معماری ساختمان و نظر طراح، خود به چند دسته تقسیم می شود. در اینجا برای توضیح ساده تر، این روش ها را تنها برای دوش حمام در نظر می گیریم.
1-روش قائم
در این روش تکه لوله ای مسی با ضخامت بالا در امتداد لوله فاضلاب کف حمام به طور قائم به سیستم لوله کشی اضافه می شود. لوله های مسی با ضخامت کمتر به طور مارپیچ به دور لوله مسی با ضخامت کمتر به طور مارپیچ به دور لوله مسی با ضخامت بزرگ تر پیچیده می شود. در این لوله های مسی مارپیچی، آب سرد ورودی که قرار است پیش گرم شود، جریان می یابد. فاضلاب خاکستری گرم با عبور از لوله مسی قائم با ضخامت بالا، امکان انتقال حرارت مناسب به آب سرد ورودی را خواهد یافت (شکل 3). این روش در جاهایی که تا 2 متر زیر کف حمام؛ بتوان لوله کشی قائم انجام داد، مناسب است. این روشی بسیار موثر و البته رایج است و هزینه اجرایی زیادی هم ندارد.
2-روش افق
در روش افقی، یک مبدل حرارتی بدون کمترین فاصله به طور افقی در کف حمام نصب می شود. در این روش فاصله کم بین آب خاکستری تخلیه شده از کف حمام و مبدل حرارتی، انتقال حرارت را افزایش می دهد. با این حال از این روش بیشتر در حمام های کابین دار آماده استفاده می شود تا ساختمان ها و بنابر این زیاد رایج نیستند (شکل 4).
3-روش مخزن دار
در این روش آب خاکستری تخلیه شده از کف حمام به سمت یک مبدل مخزن دار هدایت می شود تا به طور موقت ذخیره گردد. آب سایر مصرف کنندگان نظیر ماشین رختشویی و ظرفشویی نیز می تواند در این مبدل مخزن دار وارد شود. با ذخیره موقت آب خاکستری، دیگر فوریت برای تخلیه آب خاکسنری به فاضلاب اصلی وجود ندارد و آب سرد ورودی فرصت بیشتری خواهد داشت تا به دمای پیش گرم بالاتری دست یابد.(شکل 5)
4-روش یکپارچه
این روش بسیار پر هزینه تر و غیر رایج تر از روش های قبلی است. در این روش لوله های مسی به طور افقی در کف حمام و به طور یکپارچه نصب و اجرا می شوند و انتقال حرارت در کف حمام قرار می گیرند و طبیعتأ هم به دلیل سطح انتقال حرارت بیشتر و هم نزدیکی به آب بهداشتی مصرف شده، انتقالر حرارت در این حالت بیشتر است.(شکل 6).
نتیجه گیری :
مطالعه انجام شده توسط سازمان انرژی آمریکا (DOE) نشان می دهد که انرژی مورد نیاز برای تأمین آبگرم مصرفی ساختمان های مسکونی 17 درصد و برای ساختمان های اداری 7 درصد از کل گرمایش مورد نیاز آن هاست. با این حال نزدیک به 350 میلیارد کیلو وات ساعت از همین سهم تأمین آب گرم مورد نیاز برای ساختمان ها در آمریکا، به فاضلاب ریخته می شود. در انگلستان طی یک تحقیق در سال 1975 مشخص شد سهم سوخت مصرفی برای تأمین آب گرم مورد نیاز ساختمان ها در حدود 5/31 درصد است. در یک مطالعه دیگر در کانادا مشخص شد که 40 درصد مصرف انرژی در آبگرم کن ها مربوط به آبگرم کن های فوری است؛ دقیقأ همان هایی که لوله کشی برگشت آبگرم به سیستم مرکزی را ندارند تا آب سرد ورودی را پیش گرم کد و لذا بیشترین اتلاف انرژی را هم از لحاظ گرم کردن آب سرد ورودی و هم از لحاظ تخلیه آب خاکستری گرم بر عهده دارند. تمام تحقیقات انجام شده اگرچه دارای ارقام و اعداد مشابه در نتیجه خود نیستند؛ اما با این حال یک نتیجه مشترک در آن ها مشهود است و آن این است که آب خاکستری یک منبع طلایی برای صرفه جویی انرژی است.
برگرفته از مجله صنعت تأسیسات
